امروز خیلی ها دشمنان اسلام و ایران اسلامی را دشمنان واقعی ما به شمار نمی آورند.تصور میکنیم که در کار خود به سر می بردند و هیچ خصمی با ما ندارند.
امروزه خطرناک ترین موضوعی که هر کشور با آن در میان است تهاجم خاموش(عملیات روانی)است،چون که در آن به تدریج و با صرف کمترین هزینه و بدون استفاده از تجهیزات با افکار مردم بازی کرده و موجب نابودی یک کشور می شوند.
ما نباید دشمنانمان را خوب جلوه دهیم باید ظالم را باز داریم و از ستمگر نفرت داشته باشیم باید گریبان ظالم را بگیریم زیرا خداوند فرمان می دهد که:
اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
آیه 119 آل عمران
هَاأَنتُمْ أُوْلاء تُحِبُّونَهُمْ وَلاَ یُحِبُّونَکُمْ وَتُؤْمِنُونَ بِالْکِتَابِ کُلِّهِ وَإِذَا لَقُوکُمْ قَالُواْ آمَنَّا وَإِذَا خَلَوْاْ عَضُّواْ عَلَیْکُمُ الأَنَامِلَ مِنَ الْغَیْظِ قُلْ مُوتُواْ بِغَیْظِکُمْ إِنَّ اللّهَ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ ﴿۱۱۹﴾
آگاه باشید! این شمایید که آنان را دوست دارید ، و آنان شما را دوست ندارند. و شما به همه کتاب ها [ یِ آسمانی ] ایمان دارید [ ولی آنان ایمان ندارند ] . و چون با شما دیدار کنند ، می گویند: ایمان آوردیم. و زمانی که با یکدیگر خلوت نمایند از شدت خشمی که بر شما دارند ، سر انگشتان خود را می گزند. بگو: به خشمتان بمیرید. یقیناً خدا به آنچه در سینه هاست ، داناست.
پیام آیه:گمان نکنید محبّت شما، دشمنان کینه توز را نسبت به شما دلگرم مى کند. «تحبّونهم... عضّواعلیکم الانامل من الغیظ»
دشمنان خود را تحقیر کنید. «موتوا بغیظکم»
گاهى اعلان نفرت و نفرین لازم است. کافران کینه توز و منافقان حیله گر شایسته ى نابودى هستند. «موتوا بغیظکم»
با تدبر در این آیه در می یابیم که دشمنان ما سزاوار مرگ هستند.
همچنین در آیات 88،89،159و161 سوره بقره
61و87 سوره ی آل عمران
46،47،52،93و118 سوره ی نسا
13،60،64و78 سوره ی مائده
در مورد موضوع لعن فرستادن به کفار هستند.
و همینطور آیه ی 51 سوره ی مائده در مورد عدم دوستی با یهود و نصاری است.
اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ لاَ تَتَّخِذُواْ الْیَهُودَ وَالنَّصَارَى أَوْلِیَاء بَعْضُهُمْ أَوْلِیَاء بَعْضٍ وَمَن یَتَوَلَّهُم مِّنکُمْ فَإِنَّهُ مِنْهُمْ إِنَّ اللّهَ لاَ یَهْدِی الْقَوْمَ الظَّالِمِینَ ﴿۵۱﴾
ای کسانی که ایمان آورده‌اید! یهود و نصاری را ولّی (و دوست و تکیه‌گاه خود،) انتخاب نکنید! آنها اولیای یکدیگرند؛ و کسانی که از شما با آنان دوستی کنند، از آنها هستند؛ خداوند، جمعیّت ستمکار را هدایت نمی‌کند
معنی کلمات و عبارات
«أوْلِیَآءَ»: جمع ولی، دوستان. سرپرستان. «یَآ أیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا الْیَهُودَ و النَّصَارَی أوْلِیَآءَ»: در اینجا منظور این نیست که مسلمانان هیچ گونه رابطه تجاری و اجتماعی با یهودیان و مسیحیان نداشته باشند. بلکه منظور این است که با آنان هم‌پیمان نگردند و محرم اسرارشان ندانند و در برابر دشمنان خود بر دوستی آنان تکیه نکنند و هرگز ایشان را به سرپرستی نپذیرند.
برخی از نکات آیه ضرورت پرهیز مسلمانان از پذیرش ولایت و حاکمیت یهود و نصارا (یا ایها الذین ءامنوا لاتتخذوا الیهود و النصرى أولیاء) یکى از معانى ولایت، امارت و سلطنت است. (قاموس المحیط)، بنابراین «ولى» مى تواند به معناى امیر و حاکم باشد.
یهود و نصارا، مردمى غیر قابل اعتماد و ناشایست براى برقرارى روابط دوستى مسلمانان با آنان (یا ایها الذین ءامنوا لاتتخذوا الیهود و النصرى أولیاء) کلمه «اتخاذ» به معناى برگزیدن و اعتماد کردن است. (مجمع البیان).
یهود و نصارا هرگز به تعهدات و روابط خویش با مسلمانان پایبند نخواهند بود. (بعضهم أولیاء بعض)
پایبند نبودن یهود و نصارا به تعهدات خویش نسبت به مسلمانان، فلسفه حرمت ایجاد روابط با آنان (لاتتخذوا الیهود و النصرى أولیاء بعضهم أولیاء بعض)
همکارى و روابط دوستانه یهود و نصارا، در جهت مقابله با اسلام * (یا ایها الذین ءامنوا لاتتخذوا الیهود و النصرى أولیاء بعضهم أولیاء بعض) با توجه به اینکه یهود و نصارا نسبت به یکدیگر دشمنى و کینه دارند، معلوم مى شود دوستى آنها با یکدیگر که از جمله «بعضهم ...» استفاده مى گردد، در جهت مقابله به اسلام است.
دوستى با یهود و نصارا و پذیرش ولایت آنان، ظلم و موجب محرومیت از هدایت الهى (و من یتولهم منکم فانه منهم إنّ اللّه لایهدى القوم الظلمین)
هدایت انسانها، تنها در اختیار خداوند است. (إنّ اللّه لایهدى القوم الظلمین)
